۲۰۲۴ با غم‌انگیزترین فیلم‌ها؛ از دست ندهید!

گاهی به دنبال فیلمی هستیم که ناراحت‌کننده باشد و با آن اشک بریزیم و به روز‌های بد و فاجعه‌بار زندگی شخصی‌مان فکر کنیم؛ غم‌انگیزترین فیلم‌های ۲۰۲۴ در این زمینه، همه‌ی نیاز‌های شما را برآورده می‌کنند.

در سالی که فیلم هیجان‌انگیز و رنگارنگ کم نداشتیم، تعدادی از آثار درام تراژیک و سیاه سال‌های اخیر هم روی پرده رفتند که ارزش تماشا دارند، فیلم‌هایی درباره آدم‌های شکست‌خورده یا بدشانس که سرنوشت خوبی انتظارشان را نمی‌کشد.

هشت فیلم غم‌انگیز ۲۰۲۴ که باید تماشا کنید

۸- زندگی پس از مرگ (Here After)

• کارگردان: رابرت سلمو
• بازیگران: کانی بریتون، فریا هنان میلز، جورجیا ترسلی، سایما رینر، آندریا براشی، لولیو فرانکو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 4 از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 33 از ۱۰۰

طرفداران سریال «داستان ترسناک آمریکایی» احتمالا از دیدن کانی بریتون در یک پروژه‌ی وهم‌انگیز دیگر استقبال خواهند کرد. بریتون در «زندگی پس از مرگ» نقش کلر را ایفا می‌کند، کسی که دخترش پس از یک فاجعه مرگبار، به طرز معجزه آسایی دوباره زنده شده است. کلر بازگشت دخترش را به فال نیک می‌گیرد و می‌خواهد به زندگی عادی بازگردد اما نمی‌داند که زنده شدن دخترش با چه تاوانی همراه است.

اگر صادق باشیم، «زندگی پس از مرگ» فیلم چندان خوبی نیست، از نظر فنی گاهی سوال‌برانیگز می‌شود و ریتم کندی دارد اما اگر به عنوان یک اثر تراژدیک پیرامون ترومای خانوادگی و مرگ به آن نگاه کنیم، قابل قبول است و حرف‌های جالبی می‌زند. اگر به آثار آبکی و درجه‌دو علاقه دارید، «زندگی پس از مرگ» حتی جذاب‌تر هم خواهد شد چون خودش را جدی نمی‌گیرد. نقطه قوت فیلم، کانی بریتون است که در نقش مادری که احساس گناه می‌کند، راضی‌کننده ظاهر می‌شود.

۷- ربات وحشی (The Wild Robot)

• کارگردان: کریس سندرز
• صداپیشگان: لوپیتا نیونگو، پدرو پاسکال، کیت کانر، بیل نای، استفانی شو، مارک همیل، کاترین اوهارا، مت بری، وینگ ریمز
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 8.۳ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 97 از ۱۰۰

انیمیشن‌ها و فیلم‌های کودکانه، طیف گسترده‌ای از احساسات مختلف را در کودک زنده می‌کنند. آن‌ها می‌توانند اغراق‌آمیز و آغشته به کمدی اسلپ استیک باشند یا به‌ شکل هنری و حتی فلسفی‌تری به مخاطب هدف خود نزدیک شوند. آثار نوع دوم، بیشتر اوقات حقایق دنیای واقعی را تحریف نمی‌کنند؛ همان دنیایی که کودک در بزرگسالی به آن قدم می‌گذارد و متوجه خواهد شد که چندان رنگارنگ نیست. شاید به همین دلیل است که فیلم‌ها وجود دارند. اما فیلمی که باعث اشک ریختن کودکان شده، چرا تا این حد محبوب و دوست‌داشتنی است؟ زیرا به آن‌ها آموزش می‌دهد که باید در مقابل سختی‌های غیرمنتظره ایستادگی کنند، قوی‌تر باشند و از کنارشان عبور کنند. «ربات وحشی» یکی از غم‌انگیزترین فیلم‌های ۲۰۲۴ است که دقیقا همین کار را انجام می‌دهد.

این انیمیشن که در حال حاضر از شانس‌های اصلی کسب جایزه اسکار بهترین انیمیشن است و بعضی از منتقدان، آن را یکی از بهترین فیلم‌های ۲۰۲۴ و انیمیشن‌های دو دهه‌ی اخیر توصیف کرده‌اند، اقتباسی از کتاب‌ کودکانه‌ای به همین نام نوشته‌ی پیتر براون به حساب می‌آید. داستان درباره‌ی رباتی به نام راز (با صداپیشگی لوپیتا نیونگو) است که در یک جزیره‌ی دورافتاده گرفتار شده است و آنجا در حالی که حس آزادی را برای نخستین بار تجربه می‌کند، وظیفه‌ی نگهداری از یک غاز یتیم به نام برایت‌یل (کیت کانر) را برعهده می‌گیرد.

«ربات وحشی» یکی از بهترین آثار درام ماجراجویی استودیوی دریم‌ ورکس در سال‌های اخیر است که پس از تماشای ان متوجه می‌شوید چه تا این اندازه مورد توجه قرار گرفته است. داستان فیلم شاید ساده باشد اما هر کسی را تحت تاثیر قرار می‌دهد و بی‌دلیل نیست که بعضی از طرفداران، آن را «غول آهنی نسل» توصیف کرده‌اند. افزون بر این، درون‌مایه‌ی «ربات وحشی» هم جای تفکر دارد و پیام‌های زیست‌محیطی آن اگرچه قبلا هم شنیده‌ایم اما خوب است که بار دیگر به ما یادآوری شود طبیعت تا چه اندازه اهمیت دارد و چرا باید از آن محافظت کرد. در عصری که اکثر آدم‌ها نسبت به آینده‌ی کره زمین و محیط طبیعی اطراف ما بی‌تفاوت شده‌اند، «ربات وحشی» به مثابه یک تلنگر است.

۶- خوب بود (Good One)

• کارگردان: ایندیا دونالدسن
• بازیگران: لیلی کالیاس، جیمز لوگرو، دنی مک‌کارتی، جولین گریدی، دایانا اروینن، سم لنیر، اریک یتس
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 6.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 98 از ۱۰۰

«خوب بود» ساخته‌ی ایندیا دونالدسن یکی از غم‌انگیزترین فیلم‌های ۲۰۲۴ است که تقریبا نادیده گرفته شد و چندان در کانون توجه قرار نگرفت. این درام احساسی، داستان دختر نوجوانی به نام سم را روایت می‌کند که در جریان یک سفر، خود را درگیر میانجیگری میان پدرش و بهترین دوستش، مت، می‌بیند، کسانی که مدت‌هاست با یکدیگر کدورت دارند. ما دوستِ پدر -که سم او را عمو صدا می‌زند- را هم در قصه داریم که اخیرا طلاق گرفته و با افسردگی دست‌وپنجه نرم می‌کند. در حالی که این سفر می‌تواند حس‌وحال همه‌ی این آدم‌ها را بهتر کند، پدر با رفتارهای نامناسب و کنترل‌گرانه‌ی خود، فضا را خراب می‌کند.

ایندیا دونالدسن در اولین تجربه‌ی کارگردانی خود، فیلم مهجور اما پرکششی ساخته است که اگر از طرفداران آثار درام هستید، شما را راضی می‌کند. تقریبا همه‌ی منتقدان، فیلم را تحسین کرده‌اند و در توصیف آن گفته‌اند که برخلاف ظاهر آرامش، قصه‌ی به شدت دردناکی دارد. «خوب بود» درباره‌ی زندگی است، با همه‌ی زیبایی‌ها و لحظات ناامیدکننده و آزاردهنده‌اش. فیلم همچنین تفاوت نسل‌ها، و روابط نه چندان خوب نسل جوان با نسل‌های پیشین را هم بررسی می‌کند.

۵- ما در زمان زندگی می‌کنیم (We Live in Time)

• کارگردان: جان کرولی
• بازیگران: اندرو گارفیلد، فلورنس پیو، لی برایتویت، آوف هایندز، ایمی مورگان، آدام جیمز، ماراما کورلت، کری گادلیمن
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7 از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 78 از ۱۰۰

«ما در زمان زندگی می‌کنیم» یک عاشقانه‌‌ی نامتعارف و البته سیاه است که شاید شما را به یاد آثاری همچون «ولنتاین غمگین» بیندازد و فهرست غم‌انگیزترین فیلم‌های ۲۰۲۴ بدون آن کامل نمی‌شود. ماجراجاها پیرامون یک زوج به نام آلموت و توبایاس اتفاق می‌افتد که مسیر پرفراز و نشیبی را طی می‌کنند و ما چندین سال از رابطه‌ی پیچیده‌ی آن‌ها را به شکل غیرخطی مشاهده می‌کنیم. این روایت غیرخطی، چیزی است که فیلم را از نمونه‌های مشابه متمایز می‌کند اما شاید برای همه‌ی سلیقه‌ها مناسب نباشد. با وجود این، رویکرد کارگردان، جان کرولی را می‌توان درک کرد، آن‌ها می‌دانستند که قصه‌شان بارها به شکل‌های مختلف روایت شده است و اگر آن را به شکل خطی روایت کنند، کلیشه‌ای می‌شود.

بنابراین، جان کراولی، به شکلی ماهرانه، لحظات شاد و دلخراش زندگی آلموت و توبایاس را تلفیق می‌کند و این باعث شده است تا لحظات غم‌انگیز به شدت تاثیرگذارتر شوند. «ما در زمان زندگی می‌کنیم» به جز روایت متفاوت، بر بازی بازیگرانش تکیه می‌کند. بسیاری از منتقدان شیمی میان دو بازیگر را تحسین کرده‌اند و. هم فلورانس پیو بازیگر خوبی است و در سال‌های اخیر محبوب بسیاری از کارگردان‌ها، هم اندرو گارفیلد در چنین نقش‌هایی همواره درخشیده است. با تشکر از دیالوگ‌های خوب و جنس کارگردانی جان کرولی، فیلم به یک اثر احساسی درجه‌دو تبدیل نمی‌شود و اثر جدی قابل دفاعی است.

۴- سینگ سینگ (Sing Sing)

• کارگردان: گرگ کودار
• بازیگران: کولمن دومینگو، پال ریسی، کلارنس مکلین، شان سن خوزه، پاتریک گریفین، جان آدرین والزسکوئر، شان جانسون
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.۸ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 98 از ۱۰۰

تصور اینکه یک فرد بی‌گناه زندانی شود، همیشه غم‌انگیز است. متاسفانه، همه‌ می‌دانیم که عدالت در جهان همیشه برقرار نیست و بارها و بارها، آدم‌های بی‌گناه تاوان چیزهایی را داده‌اند که هیچ ارتباطی با آن‌ها نداشته است. «سینگ سینگ»، یک فیلم غم‌انگیز بر اساس واقعیت، قصه‌ی یکی از این آدم‌ها روایت می‌کند، دیواین جی (کولمن دومینگو) مردی که می‌خواهد کاری غیرممکن را انجام دهد، یعنی در زندان، شادی و حال خوب را تجربه کند. فیلم برداشتی آزاد از زندگی جان ویتفیلد و جی‌جی والزسکوئر است که هر دو به اشتباه، زندانی شدند اما والزسکوئر شرایط به شدت پیچیده‌تری را تجربه کرد، او برای قتلی که مرتکب نشده بود، ۲۴ سال حبس کشید. این دو نفر، از بازیگران فیلم هم هستند که «سینگ سینگ» را جذاب‌تر می‌کند.

«سینگ سینگ» نه تنها فیلم مهمی است و بلکه یکی از اهداف اصلی سینما را یادآور می‌شود؛ یعنی تکیه بر قدرت سرگرمی و زدن حرف‌های مهم به‌واسطه‌ی آن. فیلم‌های معدودی در تاریخ سینما این کار را به درستی انجام داده‌اند، یعنی نه تنها مخاطب را متوجه یک موضوع اجتماعی مهم کرده‌اند، بلکه توانسته‌اند بعضی از بینندگان را به کلی متحول کنند. «سینگ سینگ» توانایی انجام چنین کاری را دارد و شما را به تفکر وادار می‌کند. «سینگ سینگ» چند صحنه‌ی شاد هم دارد اما همان‌طور که والزسکوئر در یکی از مصاحبه‌هایش گفت، این فیلم چیزی را جشن نمی‌گیرد بلکه نقد قوانین اشتباه جامعه است.

۳- خرده‌دهقانان (The Peasants)

• کارگردان: دوروتا کوبیلا، هیو ولچمن
• بازیگران: کامیلا اوژندوفسکا، میروسواف باکا، اوا کاسپژیک، آندژی کونوپکا، دوروتا استالینسکا، سزاری ووکاشویچ
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.۶ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 60 از ۱۰۰

«خرده‌دهقانان» در حقیقت محصول ۲۰۲۳ است اما سال ۲۰۲۴ اکران جهانی شد و یک شاهکار بصری خلاقانه است که یاد و خاطره‌ی فیلم‌های لهستانی کلاسیک را زنده می‌کند. شاید در نگاه اول احساس کنید که کوبیلا و ولچمن (کارگردان) یک فیلم لایو اکشن ضبط کرده‌اند و روی آن یک فیلتر انداخته‌اند، اما تک تک فریم‌های این فیلم عاشقانه‌ی منحصربه‌فرد، توسط ۶۰ هنرمند به صورت دستی و با روغن نقاشی شده است. در روزهایی که هوش مصنوعی در همه‌ی زمینه‌ها حرف اول و آخر را می‌زند، «خرده‌دهقانان» قدرت نقاشان واقعی را به رخ می‌کشد.

داستان غم‌انگیز فیلم، درباره‌ی تقابل فقر و ثروت، در دهکده‌ای لهستانی در قرن نوزدهم است. و آن را باید نامه‌ی عاشقانه‌ی سازندگان به سینما دانست، آن‌ها می‌خواهند به ما بگویند که چرا سینما یک مدیوم بصری درجه‌یک است و تا چه اندازه دست هنرمندان را برای نوآوری باز می‌گذارد. هدف دوروتا کوبیلا و هیو ولچمن این بود که یک نقاشی متحرک بلندپروازانه خلق کنند و به هدف خود هم رسیدند. «خرده‌دهقانان» شاید رنگارنگ باشد اما از جنبه‌ی مضمونی، قصه‌ی تلخی دارد، خصوصا دختری که درگیر ازدواج اجباری شده و به دنبال راهی برای فرار از آن است. فیلم شاید اندکی فانتزی به نظر برسد اما پایان تراژیک آن، باعث می‌شود تا همه‌چیز را جدی بگیرید.

۲- خاطرات یک حلزون (Memoir of a Snail)

• کارگردان: آدام الیوت
• صداپیشگان: سارا اسنوک، کدی اسمیت-مک‌فی، اریک بانا، مگدا زوبانسکی، جکی ویور، دومینیک پینان، نیک کیو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.۹ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 94 از ۱۰۰

اگر آدام الیوت را می‌شناسید، نباید از حضور «خاطرات یک حلزون» در فهرست غم‌انگیزترین فیلم‌های جهان تعجب کنید. داستان پیرامون زندگی گریس پادل (سارا اسنوک)، دختر جوانی است که بعد از مرگ مادرش شروع به جمع‌آوری حلزون می‌کند. او به همراه برادر دوقلویش گیلبرت (کودی اسمیت مک‌فی) با پدر دائم‌الخمرشان پرسی (دامنیم پینان) که قبلا شعبده‌باز بود و حالا فلج شده است زندگی می‌کنند. این خواهر و برادر با وجود تمام سختی‌ها به هم نزدیک هستند و گیلبرت از گریس در برابر همکلاسی‌هایی که او را به خاطر شکاف لبش دست می‌اندازند دفاع می‌کند.

دوقلوها زمانی که پدرشان در خواب می‌میرد از هم جدا و به خانه‌های پرورشگاهی صدها مایل دورتر از یکدیگر فرستاده می‌شوند. گریس همراه یک زوج نوازنده، ایان و نارل (پاول کپسیس) به کانبرا نقل مکان می‌کند، در حالی که گیلبرت به خانواده‌ای از بنیادگرایان مذهبی در استرالیای غربی فرستاده می‌شود. گریس در نهایت با زنی مسن به نام پینکی (جکی ویور) دوست می‌شود و از طریق این دوستی غیرمنتظره با پینکی که سرشار از صلابت و شور زندگی است امید و انگیزه پیدا می‌کند.

«خاطرات یک حلزون» دومین فیلم استاپ‌موشن بلند آدام الیوت است که ساخت آن هشت سال طول کشید. این انیمیشن که داستانش در دهه ۷۰ میلادی در استرالیا، زادگاه کارگردان می‌گذرد، روایت تلخ، صمیمانه و طنزآمیز سفر گریس است و نشان می‌دهد که او اعتماد به نفس خود را کشف و در میان بهم‌ریختگی‌های زندگی روزمره، نیمه‌ی روشن و امید را پیدا می‌کند. «خاطرات یک حلزون» مثل کارهای قبلی الیوت، اثری است که به مذاق همه خوش نخواهد آمد و کارگردان زمان بیشتری را نسبت به حد ایده‌آل صرف می‌کند تا حس رقت‌انگیز بودن را زیر پوسته‌ی غیر عادی‌ بودن جای دهد. اما روحیه‌ی هنری و خلاقیت فراوان این اثر انکارنشدنی است، و ما را در دنیایی زنده غوطه‌ور می‌کند که از خاک رس، سیم، کاغذ و رنگ ساخته شده است، بدون حتی یک فریم تصویرسازی رایانه‌ای.

۱- سه دختر او (His Three Daughters)

• کارگردان: ازازل جیکوبز
• بازیگران: کری کون، ناتاشا لیون، الیزابت اولسن، رودی گالوان، خوزه فبوس، یاسمین بریس، جی او سندرز، جوان آدپو
• امتیاز کاربران IMDb به فیلم: 7.۲ از ۱۰
• امتیاز راتن تومیتوز به فیلم: 98 از ۱۰۰

«سه دختر او» فیلمی ناراحت‌کننده درباره دور هم جمع شدن سه دختر پدری در حال مرگ است. سه خواهر رابطه چندان نزدیکی با هم ندارند و صرفاً به خاطر روزهای آخر زندگی پدر دور هم جمع شده‌اند. کیتی (کری کون) خواهر بزرگتر، منتقد کمالگرا و نماینده پدرسالاری است. کریستینا (الیزابت اولسن)، خواهر کوچکتر است که با همسر و بچه‌های کوچکش بیرون شهر زندگی می‌کند و ظاهراً زندگی آرامی دارد اما در واقع، زندگی‌اش آشفته است و رابطه‌ی پرتنشی با دختر نوجوانش دارد. خواهر سوم، «ریچل» (ناتاشا لیون)، ازدواج نکرده و این سال‌ها را کنار پدر بوده و از او نگهداری کرده و حالا که پدر به روزهای پایانی رسیده، دیگر توانایی انجام این کار را ندارد.

ازازل جیکوبز فیلم بی‌ادعا اما تلخی ساخته است که همه‌ی ما می‌توانیم با شخصیت‌ها و قصه‌ی آن ارتباط برقرار کرده‌ایم، خصوصا اگر در زندگی شخصی خود، عزیزی را از دست داده‌اید. اکثر فیلم‌ها درباره مرگ، معمولا تلاش می‌کنند تصویری اغراق‌آمیز و اشک‌آلود از آن به نمایش بگذارند اما «سه دختر او» در این زمینه تعادل به خرج می‌دهد و نمی‌خواهد به فیلمی تبدیل شود که صرفا می‌خواهد اشک‌های شما را جاری کند. ما این آدم‌ها را درک می‌کنیم، زیرا درگیری‌های شخصی خودشان را دارند و می‌دانیم که چه بر آن‌ها می‌گذرد. «سه دختر او» یکی از غم‌انگیزترین فیلم‌های ۲۰۲۴ است که بازی خوب سه بازیگر اصلی‌اش شاید به تنهایی کافی باشد تا تماشای آن را به شما پیشنهاد کنیم.