عصبانیت شدید فرشته حسینی از اختلال در سیم کارت خواهر افغانی اش

فرشته حسینی بازیگر افغانی سینمای ایران و همسر نوید محمدزاده است. فرشته حسینی فعالیت حرفه ای خود را از تئاتر آغاز کرد و پس از آن در سریال قورباغه با نوید محمدزاده همبازی شد. فرشته حسینی در جدیدترین فعالیت هنری خود در سریال جنگل آسفالت برای دومین بار در کنار همسرش ایفای نقش کرده است. 

فرشته حسینی این عکس را در صفحه اینستاگرامش منتشر کرد.

فرشته حسینی نوشت: من در این کشور 23 سال پیش به دنیا آمدم و اینجا بزرگ شدم و احساس تعلق خاطر دارم به خیابان ها و آدم هایش. پس تکلیف ما را مشخص کنید!

فرشته حسینی بازیگر سینمای افغانستانی الاصل سینمای ایران از اتفاقاتی که برای مادر و خواهرش رخ داده است گلایه کرد.

او در صفحه اینستاگرامش نوشت:

«امروز صبح وقتی خواهر کوچکم نتوانست در مدرسه ی آنلاین شرکت کند، مادرم متوجه می شود که سیم کارتش مشکلی برایش پیش آمده، به مخابرات می رود و مشکل را می گوید و طبق معمول به مادرم می گویند « صاحاب سیم کارت باید بیاد!»

حالا این صاحابِ سیم کارت یک فردی بوده که قادر به خرید سیم کارت بوده و برای مادرم زمانی سیم کارت خریداری کرده، چون *مادر من خودش نمی تواند سیم کارت بخرد برای اینکه مدارک اقامتی اش «کارت آمایش» است*

حالا در دسترس نیست این صاحاب سیم کارت!

کارت آمایش کارتی ست که افغانستانی هایی که به صورت «قانونی» تاکید میکنم «قانونی» در ایران زندگی میکنند، دارند.

پس مشکل سیم کارت مادرم را حل نمیکنند و به او سیم کارت جدیدی هم نمی فروشند. مادرم با من تماس گرفت و گفت “امروز روز خیلی بدی داشتم، زهرا نتوانست درس یاد بگیرد و همه ی امروز را گریه کرد. گفت من هم امروز در مخابرات گریه کردم چون هیچ کار دیگری نتوانستم بکنم!

من اینجا می نویسم چون مسیٔولی را نمی شناسم که بروم پیشش وگلایه و شکایت کنم!

اما اینجا می نویسم بلکه مسیٔول یا مسیٔولینی دیدند!

آقا یا خانم مسیٔول! خانواده ی من، مادر من، به صورت کاملا «قانونی» و با مدارکی که خود شما هر سال برای تمدیدش مبالغ نه چندان کمی را دریافت میکنید در این کشور زندگی می کنند!

پس چرا حق خرید سیم کارت ندارند؟

چرا خواهر من در کشوری که در آن «به دنیا» آمده نباید بتواند با آرامش خاطر درس بخواند و هر روز نگران چیزی باشد؟

آقا یا خانم مسئول بهتر است بدانید که خواهر من حتی فرق نژاد را نمی داند و «فارسیِ ایرانی» صحبت میکند پس اگر گریه میکند فقط برای این است که میخواهد درس بخواند.

من در اینجا می نویسم و از شما و از هرکسی که کاری ازش ساخته است درخواست میکنم که به این مسیٔله رسیدگی کنید!

من در این کشور 23 سال پیش به دنیا آمدم و اینجا بزرگ شدم و احساس تعلق خاطر دارم به خیابان ها و آدم هایش.

پس تکلیف ما را مشخص کنید!