لباس‌های مبدل پدر و مادرها در مهدکودک: مربی نمی‌تونست بخنده!

وقتی کوچولوها با لباس‌های گشاد و چند سایز بزرگ‌تر، مثل آدم‌بزرگ‌ها ژست می‌گیرن، ترکیبی از جدیت و خنده به وجود میاد.

این ایده که بچه‌های مهدکودک لباس پدر و مادرشون رو بپوشن و به مهد بیان، ترکیبی از خلاقیت، سرگرمی و آموزش غیرمستقیمه که فواید زیادی داره. حالا بیایم دقیق‌تر بررسی کنیم که این اتفاق چطوری پیش میره، چه تأثیری روی بچه‌ها داره و چه لحظات جالبی رو می‌سازه.

چطور این ایده اجرا میشه؟

مربی‌های مهدکودک از پدر و مادرها می‌خوان که برای یک روز خاص، یکی از لباس‌های خودشون (ترجیحاً لباس‌هایی که قابل پوشیدن برای بچه‌ها باشه) رو در اختیار بچه‌ها بذارن.

بچه‌ها صبح که میان، هر کدوم با یه استایل بامزه ظاهر میشن: یکی با کت و شلوار باباش که روی زمین کشیده میشه، یکی با مانتوی بلند مامانش که مدام آستیناشو بالا میزنه، یکی با کراواتی که تا زانوش میاد، و یکی با کفش‌های چند سایز بزرگ‌تر که توشون راه رفتن براش یه چالش جدیه! 

مربی‌ها معمولاً از این فرصت استفاده می‌کنن تا از بچه‌ها بخوان نقش پدر یا مادرشون رو بازی کنن، مثل اینکه بگن: "حالا شما مامان و بابا شدین، بیاین ببینیم کارای اونا رو چطوری انجام میدین!"